Με πρωτοβουλία του Σεβ. Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμοθέου, την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου ε.έ., πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια της πρόσφατα φιλοτεχνηθείσης προτομής του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Σεραφείμ (1974-1998), στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου της γενέτειράς του, στο Αρτεσιανό Καρδίτσας.
Συγκεκριμένα, το πρωί της Κυριακής, στην ακολουθία του Όρθρου χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Νικαίας κ. Αλέξιος και στη συνέχεια της Θείας Λειτουργίας προέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός ο οποίος και ομίλησε, συλλειτουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Νικαίας, κ. Αλεξίου, Κηφισίας, κ. Κυρίλλου και του οικείου Μητροπολίτου κ. Τιμοθέου.
Του Μνημοσύνου, που ακολούθησε, προέστη ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ο οποίος και ωμίλησε για την προσφορά και το ήθος του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (1913-1998).
Στο κήρυγμα του ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός αφορμώμενος από την αναγνωσθείσα ευαγγελική περικοπή αναφέρθηκε στη θεραπεία της συγκύπτουσας γυναικός που υπέφερε για 18 χρόνια και την οποία θεράπευσε ο Ιησούς, “ἐν ἡμέρᾳ Σαββάτου”. «Αυτή η πράξη του Ιησού», είπε «προκάλεσε την αγανάκτηση του αρχισυναγώγου, ο οποίος ερμηνεύει το Νόμο του Θεού αυστηρά και άτεγκτα. Σκληρόκαρδος και εγωιστής ο αρχισυνάγωγος δεν μπορεί να κατανοήσει πώς μπορεί να συμβαίνει στη συναγωγή κάτι χωρίς τη δική του έγκριση. Η τήρηση του νόμου και η εξουσία του τον κάνουν να αισθάνεται καταξιωμένος, ενώ με τη θεραπεία της γυναίκας από τον Ιησού, ο αρχισυνάγωγος αισθάνεται ότι η εξουσία του θίγεται και η πρωτοκαθεδρία του αμφισβητείται, καθώς κάποιος άλλος αναλαμβάνει τον ρόλο του πρωταγωνιστή στη συναγωγή. Είναι υποκριτής και η υποκρισία του τον κρατά αποκομμένο από τον Θεό. Αντί να αναγνωρίσει το θαύμα ως παρουσία Του Θεού, το αξιολογεί ως παρανομία, δείχνοντας έτσι την αμετανοησία του. Με αυτόν τον τρόπο, καταδεικνύεται η διαφορά μεταξύ της υποκρισίας του αρχισυναγώγου και της αληθινής αγάπης και φιλανθρωπίας που εκφράζει ο Ιησούς…»
Σε αντίθεση με όλες αυτές τις συμπεριφορές του αρχισυναγώγου ο Σεβασμιώτατος αντιπαρέβαλε το ήθος και το φρόνημα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ που ξεκίνησε από το Αρτεσιανό της Καρδίτσας, και τον οποίο η Πρόνοια του Θεού τον αξίωσε να φθάσει στα ύπατα αξιώματα της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας. «Ο μακαριστός Γεροντάς μας» είπε ο Σεβασμιώτατος «για 24 ολόκληρα χρόνια μέσα από τρικυμίες οδήγησε την Νοητή Ολκάδα του Χριστού ανέπαφη και ακέραιη και παρέδωσε το τιμόνι Της στους διαδόχους του. Ο Γεροντάς μας διακρίνονταν για τις αρετές της ψυχής του, την ταπείνωση, την φιλανθρωπία και την αυθεντικότητα. Ήταν απλός, καταδεκτικός και ποτέ υποκριτής. Το μεγαλείο της καρδιάς του εκδηλώνεται μέσα από τις φιλανθρωπίες του και την ικανότητά του να συγχωρεί και να αγαπά, ακόμα και αυτούς που τον πλήγωσαν. Σε αντίθεση με τον αρχισυνάγωγο, ο οποίος υπήρξε υποκριτής και σκληρόκαρδος, ο Γεροντάς μας πολέμησε την υποκρισία, αγάπησε τον Θεό και τον άνθρωπο και υπηρέτησε την Αλήθεια του Χριστού. Ο αρχισυνάγωγος, με την εγωιστική του στάση, έχασε την εύνοια του Θεού, ενώ ο Γεροντάς μας με την σεμνότητά του την κέρδισε. Ο Γεροντάς μας ήταν πάντα ένας γενναίος πολεμιστής της Αλήθειας ασυμβίβαστος με ο,τιδήποτε ξένο και αντίθετο με το θέλημα του Θεού. Αντίθετα, ο αρχισυνάγωγος ήταν αποκομμένος από τον Θεό, λόγω της υποκρισίας και της αμετανοησίας του. Αυτοί οι χαρακτήρες αναδεικνύουν την διαφορά μεταξύ της αληθινής πίστης και της υποκρισίας, καθώς και την αξία της ταπείνωσης και της αγάπης, που σήμερα εκφράζεται μέσα από το τιμώμενο πρόσωπο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ».