Στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Δημητρίου Καβύλης, του τέως Δήμου Βύσσης, ιερούργηγε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός την Κυριακή του Τυφλού, 9η του μηνός Ιουνίου ε.έ. Την Θεία Λειτουργία παρακολούθησαν μεταξύ των πιστών ο Διοικητής της 3ης Ταξιαρχίας Ταξίαρχος Βαρδής Χαρκιανάκης και ο Αντιπεριφερειάρχης Κωνσταντίνος Βενετίδης.
Με αφορμή τη θεραπεία του εκ γενετής Τυφλού ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε τον λόγο του Κυρίου “Φῶς εἰμί τοῦ κόσμου”. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, τόνισε·
«Ἔρχεται ὁ Χριστός γιά νά φωτίσει τόν κόσμο, καθώς τόν βλέπει νά ταλαιπωρεῖται στά σκοτάδια τῆς ἀποξένωσης ἀπό τόν Θεό καί τῆς ἀπόγνωσης. Ὁ Χριστός ἔρχεται γιά νά μᾶς ὑποδείξει πώς τό αἰώνιο, ἄκτιστο καί μόνο ἀληθινό φῶς εἶναι ἡ πίστη στό πρόσωπό Του. Ἡ πίστη εἶναι σχέση καί ἐμπιστοσύνη. Ἡ πίστη δέν εἶναι καρπός ἀποδείξεων καί θαυμάτων ἀλλά καρπός ἀγάπης καί ἀγαθῆς προαίρεσης. Ὁ ἄπιστος ἄνθρωπος, ὅσα θαύματα καί ἄν δεῖ, ἄπιστος θά παραμείνει. Οἱ ἄνθρωποι ἔπεσαν στά σκοτάδια τῆς ἀπιστίας, ὅταν ξέπεσαν ἀπό τόν Παράδεισο. Ἔχασαν τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό καί σιγά σιγά Τόν ξέχασαν. Ἔμειναν μόνοι μέ τίς ἁμαρτίες, τά πάθη καί τίς πτώσεις τους. Ἀντικατέστησαν τόν ἀληθινό Θεό μέ ψεύτικους θεούς, μέ θρησκεῖες, μέ ἀπατηλά εἴδωλα, μέ σκοτεινές ἀντιλήψεις, μέ τή μαγεία καί τίς δεισιδαιμονίες. Ἀμέτρητες φιλοσοφίες καί ἰδεολογίες ἀναπτύχθηκαν, γιά νά φωτίσουν τίς σκοτισμένες συνειδήσεις, ἀλλά περισσότερο τίς βύθισαν στό σκοτάδι τοῦ ψεύδους…
»Δεύτερον, ὁ Ἰησοῦς λέγει: «φῶς εἰμι τοῦ κόσμου», γιά νά δείξει πώς τό φῶς τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἔρχεται νά φωτίσει τήν ἀνθρωπότητα μέ τήν ἀγάπη, ἀφοῦ μόνον ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ ἀσφαλής δρόμος τῆς θεογνωσίας. Τό πρῶτο ἀγαθό πού ἔχασε ὁ ἄνθρωπος, ὅταν δοκίμασε τήν ἁμαρτία, ἦταν ἡ ἀγάπη. Χωρίς ἀγάπη ἡ ζωὴ ἔγινε σκληρή καί ἀπάνθρωπη. Ἡ ἀγάπη ἔγινε ζητούμενο καί ποθούμενο. Ἔμεινε ὡς ἀνάγκη καί πόθος, ἀλλά μολύνθηκε ἀπό τό μικρόβιο τοῦ ἐγωισμοῦ. Ἔτσι ἡ ἀγάπη ἔπαψε νά εἶναι ἄδολη προσφορά. Ἡ ἀγάπη ἀπό φῶς ἔγινε σκοτάδι. Ἀπό χαρά ἔγινε βασανιστήριο. Ἀπό πορεία καί συνάντηση ἔγινε στάση καί ἀπομόνωση…
Τέλος, ὁ Χριστός λέγει ὅτι: «φῶς εἰμι τοῦ κόσμου», διότι εἶναι Αὐτός πού διορθώνει τά λάθη, θεραπεύει τά τραύματα, καταξιώνει τόν εὐτελισμένο ἄνθρωπο. Τό φῶς τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ ὁδηγεῖ στή μετάνοια τόν ἁμαρτωλό καί σκοτισμένο ἄνθρωπο. Ἡ μετάνοια γίνεται ὁ ἥλιος τῆς καθημερινότητας. Γίνεται ὁ δρόμος πρός τήν ἐπανεύρεση τῆς χαμένης τιμῆς. Γίνεται τὸ φῶς μὲ τό ὁποῖο ἀποκαθίσταται ἡ ἀμαυρωμένη εἰκόνα…».