Ἐν Διδυμοτείχῳ τῇ 26η Μαρτίου 2012
Ἀριθμ. Πρωτ.: 369
Δ Α Μ Α Σ Κ Η Ν Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΣΟΥΦΛΙΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟN ΠΛΗΡΩΜΑ
ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ TOY ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
«Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί,
Πάσχα Κυρίου Πάσχα.
Ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν
Χριστός ὁ Θεός ἡμᾶς διεβίβασεν
ἐπινίκιον ἄδοντας».
Αγαπητοί μου χριστιανοί,
Ὄρθριοι μετά τῶν Μυροφόρων καί τῶν Ἀποστόλων ἐπί τό Μνημεῖον δραμόντες ἀκούομεν παρά τοῦ Ἀγγέλου· «ὅτι ἠγέρθη ὁ Κύριος». Τό χαρμόσυνον αὐτό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως εἶναι μήνυμα νίκης καί ἐλευθερίας, εἰρήνης καί χαρᾶς, ζωῆς καί ἐλπίδος, ἀφθαρσίας καί αἰωνιότητος.
Ὁ χθές ἐπί τοῦ Σταυροῦ κρεμάμενος Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, ὁ ἐν τῷ Τάφῳ ὡς νεκρός σφραγισθείς καί εἰς ᾋδου κατελθών, σήμερον ἀνίσταται, αἴρων τόν Σταυρόν ὡς λάβαρον θριάμβου, Νικητής τῆς ἁμαρτίας καί τῆς κακίας, Ἐλευθερωτής τῶν πεπεδημένων, Ἄγγελος τῆς εἰρήνης, τῆς χαρᾶς Χορηγός, τῆς ἐλπίδος Ἄγκυρα, ζωῆς νέας ἀφθάρτου καί αἰωνίου Ἀρχηγός.
Κατά τόν ἅγιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον, Πάσχα εἰς τήν ἑβραϊκήν σημαίνει διάβασις. Καί ὅπως ὁ Ἰσραηλιτικός λαός μέ τό νομικόν Πάσχα ἑώρταζε τήν θαυματουργικήν διάβασιν του διά τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης καί τήν ἀπόκτησιν τῆς ἐλευθερίας του οὕτως καί ἡμεῖς ὁ νέος Ἰσραήλ, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ἑορτάζει τήν νέαν διάβασιν του ἀπό τόν θάνατον εἰς τήν ζωήν. Πέραν ὅμως ἀπό τό Πάσχα τῆς Χάριτος, ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί ἀναμένομεν καί προσδοκῶμεν τό Πάσχα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, τό Πάσχα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἀγωνίζεται διά νά περάσῃ ἀπό τό τυπικόν Πάσχα εἰς τό Πάσχα τῆς Χάριτος καί ἀπό ἐκεῖ εἰς τό αἰώνιον Πάσχα.
Πάσχα δέν λέγεται μόνον ἡ ἑορτή, ὡς μετάβασις ἀπό τόν θάνατον εἰς τήν ζωήν, ἀλλά καί Αὐτός ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός. Ἄλλωστε δέν ὑπάρχει σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου μακράν ἀπό τόν Θεάνθρωπον, ἀφοῦ Αὐτός εἶναι ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή. Αὐτός εἶναι ἡ ἀνάστασις τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηριστικῶς γράφει «καί γάρ τό Πάσχα ἡμῶν ὑπέρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός» (Α΄Κορ. ε΄, 7) καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἀποδίδει εἰς τόν Χριστόν τόν χαρακτηρισμόν «Πάσχα» γράφων· «Ὦ Πάσχα τό μέγαν καί ἱερώτατον, Χριστέ, ὦ Σοφία καί Λόγε τοῦ Θεοῦ καί Δύναμις».
Εἰς τάς παροῦσας δυσκόλους διά τόν λαόν μας περιστάσεις, ὡς ἀπάντησις εἰς τό πρόβλημα τῆς κρίσεως καί τοῦ ἀδιεξόδου ὑπηχεῖ ὁ πειστικός καί παρήγορος λόγος τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου «Ἰδού νενίκηκα τόν κόσμον». Τό μέγα γεγονός τῆς Ἀναστάσεως ἐπιβεβαιοῖ εἰς ἡμᾶς ὅτι εἰς τήν πορείαν τῆς δημιουργίας ὑπάρχει πάντα ἡ λυτρωτική καί ἀναστάσιμος καί ζωηφόρος ἐπέμβασις τοῦ Θεοῦ. Καί ἐκεῖ ὅπου τά πάντα ἐθεωροῦντο ὡς ἀπωλεσμένα, ὡς ἀπέλπιδα, ἰδού σήμερον ἀνατρέπονται ὅλα τά δεδομένα καί μέ τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ «τά πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια».
Πεπληρωμένοι λοιπόν ἐκ τῆς ἁγίας καί μοναδικῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως ἄς φαιδρύνωμεν τάς ψυχάς καί ἄς «προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι τῷ προϊόντι Χριστῷ ἐκ τοῦ μνήματος ὡς νυμφίῳ καί συνεορτάσωμεν ταῖς φιλεόρτοις τάξεσι Πάσχα Θεοῦ τό σωτήριον». Ἄς ἑορτάσωμεν τήν κλητήν καί ἁγίαν ταύτην ἡμέραν δι’ ἀνανεώσεως τῆς πίστεως μας ἐπί τόν ζῶντα Θεόν, ὡς οὗτος ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπό τήν πίστιν των Πατέρων μας μέ τήν ὑπόσχεσιν ὅτι θά παραμείνωμε πιστοί εἰς τάς διαχρονικάς ἀξίας τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ταῦτα ἐν βαθυτάτῃ πατρικῇ ἀγάπῃ καί χαρᾷ ἀπευθύνοντες ἑορτίως εἰς ἡμᾶς, ἀγαπητοί χριστιανοί, εὐλογοῦμεν ἅπαντας ἐπί τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστάσει, καί ἐπί πάντας, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν τῆς γενέτειρας εὑρισκομένους, ὁλοψύχως ἐπικαλούμεθα τήν Χάριν καί τό Ἔλεος τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκ τοῦ Ἀνεσπέρου δέ φωτός τήν πασχαλινήν ἡμῶν λαμπάδαν ἀνάπτοντες καί τοῦ ἐκ ἱεροῦ τούτου Θυσιαστηρίου ὑψοῦντες αὐτήν λάμπουσαν προσφωνοῦμεν πᾶσιν ὑμῖν «Χριστός Ἀνέστη».
Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Μετά πασχαλίων εὐχῶν καί εὐλογιῶν ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι
† Ο ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΣΟΥΦΛΙΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ