Η αιδέσιμος μνήμη του Αγίου Νικηφόρου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Ομολογητού (758-822), που τιμάται κατ’ έτος την 2α του μηνός Ιουνίου, συγκέντρωσε ανήμερα της εορτής, τα πνευματικά τέκνα του μακαριστού Μητροπολίτου Διδυμοτείχου Νικηφόρου (Αρχαγγελίδη) στο προαύλιο του Ιερού Καθεδρικού Ναού Παναγίας Ελευθερωτρίας Διδυμοτείχου, όπου αναπαύεται ο αοίδιμος Ιεράρχης για να συμπροσευχηθούν πρό του τάφου του με τον διάδοχό του Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δαμασκηνό, ο οποίος τέλεσε Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεώς του. Σημειωτέον ότι από τού έτους 2010 το Παρεκκλήσιο του βορείου κλίτους του Ιερού Καθεδρικού Ναού, κτίτωρ του οποίου υπήρξε ο μακαριστός Ιεράρχης, έχει αφιερωθεί επ’ ονόματι του Αγίου Νικηφόρου.
Επειδή συνέπιπτε φέτος η μνήμη του Αγίου Νικηφόρου με αυτήν της Κυριακής της Σαμαρείτιδος, ο Σεβασμιώτατος ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Δημητρίου της άλλοτε ακμαζούσης κωμοπόλεως των Λαβάρων, του τέως Δήμου Ορφέως, Παρεκκλήσιο του οποίου ειναι αφιερωμένο στην Μεγαλομάρτυρα και Ισαπόστολο Αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα.
Ο Σεβασμιώτατος αφορμώμενος από το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, μεταξύ άλλων τόνισε· «Μία λυτρωτική συνάντηση καί ἕνας μεταμορφωτικός διάλογος περιγράφεται σήμερα στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ὁ Χριστός «παρά τό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ» διαλέγεται μέ τή Σαμαρείτιδα καί συγχρόνως διαλέγεται μέ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα. Ὁ Κύριος ἀπαντᾶ σέ ἐρωτήματα, ἀποκαλύπτεται, καθοδηγεῖ καί χωρίς νά ἐγκλωβίζει, σώζει κάθε καλοπροαίρετο ἀναζητητή. Ἕνας διάλογος τοῦ Θεανθρώπου Λυτρωτοῦ μέ τή γυναῖκα πού, ἐνῶ ζεῖ καί βιώνει τό λάθος, διψᾶ γιά τήν ἀλήθεια…»
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος ερμηνεύοντας τον λόγο του Κυρίου «εἰ ἥδεις τήν δωρεάν τοῦ Θεοῦ», κάλεσε τους πιστούς να αναλογισθούν και να εκτιμήσουν τα δώρα του Θεού στη ζωή τους, που είναι πολύτιμα. Ειδικώτερα αναφέρθηκε· «Τό πρῶτο μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μοναδικότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί τά πλούσια χαρίσματα μέ τά ὁποῖα προίκισε τόν καθένα μας. Κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἀνεπανάληπτος. Κάθε πρόσωπο ἔχει τά δικά του χαρακτηριστικά, τά δικά του χαρίσματα, τίς δικές του ἱκανότητες καί τά δικά του ταλέντα, κατάλληλα προσαρμοσμένα στό πρόσωπό του, στὴ ἐποχή του καί στό χῶρο του. Ὁ Πάνσοφος Θεός χαρίζει στόν καθένα μας ὅλα αὐτά πού εἶναι ἀπαραίτητα γιά νά σωθοῦμε…
»Τό δεύτερο καί σπουδαιότερο δῶρο τοῦ Θεοῦ εἶναι Αὐτός ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός. Ὁ Χριστός προσφέρει ὡς δῶρο τόν ἑαυτό Του σέ ὅλους. Ἔρχεται κοντά μας, ὅπως πῆγε στή Σαμάρεια. Διαλέγεται μαζί μας, ὅπως μὲ τὴ Σαμαρείτιδα. Μᾶς χαρίζει τὴ ζωντάνια τῆς διδασκαλίας Του καὶ ἔρχεται νά μᾶς προσφέρει τό δικό Του Σῶμα καί τό δικό Του Αἷμα…
»Τό τρίτο μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ σέ ὅλους μας εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ὁ Χριστός μᾶς χαρίζει τήν Ἐκκλησία μέσα ἀπό τή θυσία Του πάνω στό Σταυρό καί μέ τήν Ἀνάστασή Του. Μᾶς καλεῖ καί μᾶς δέχεται μέσα στό ζωντανό σῶμα, τῆς Ἐκκλησίας. Ἐδῶ μᾶς υἱοθετεῖ, μᾶς θεραπεύει, μᾶς παρηγορεῖ καί μᾶς στηρίζει στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι, τό ἀτίμητο δῶρο τοῦ Θεοῦ στήν ἀνθρωπότητα. Εἶναι ἀνοικτή γιά ὅλους. Προσφέρεται χωρίς περιορισμούς καί χωρίς ἀποκλεισμούς. Ἁγιάζει, ἐλευθερώνει καί ἀναγεννᾶ ὅλα τά μέλη της. Μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία μποροῦμε νά βαδίσουμε τό ἀσφαλές μονοπάτι τῆς συνάντησης μέ τόν Χριστό μαζί καί μέ τούς ἀδελφούς μας».