Την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα, 26η του μηνός Δεκεμβρίου ε.έ., ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός ιερούργησε, κατά τα ειωθότα, στον μεταβυζαντινό Ιερό Ενοριακό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Διδυμοτείχου (αρχικό κτίσμα του 1806, που ανακαινίσθηκε εκ βάθρων το 1843), όπου φυλάσσεται περίπυστη εικόνα του αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος, έργο του περιφήμου αγιογράφου του 19ου αιώνος Νικολάου Αδριανουπολίτου.
Ο Σεβασμιώτατος, αναφερόμενος στα γεγονότα της προλαβούσης εορτής της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, μεταξύ άλλων, κηρύττων τον θείο λόγο είπε: «Τὸ βρέφος τῆς Βηθλεὲμ δὲν εἶναι ἕνα ἀδύναμο καὶ ἀσήμαντο βρέφος ποὺ προκαλεῖ οἶκτο γιὰ τὴ φτώχεια του καὶ συμπάθεια γιὰ τὴν ἐξορία Του στήν Αἴγυπτο, ἀλλά, σύμφωνα μὲ τὴν προφητεία τοῦ Ἡσαΐα εἶναι ὁ «μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Ἡσ. θ ́ 6), εἶναι «ὁ τῆς δόξης Κύριος» (Ἰδιόμελον Γ ́ Ὥρας). Αὐτὸ ὁμολογοῦμε μὲ δέος καὶ φωτίζεται ὁ κόσμος μας…
»Ὅπως δυὸ χιλιάδες χρόνια πρίν, μέσα στὴ σύγχυση τῆς πρώτης ἀπογραφῆς, ἡ τότε ἐποχὴ δὲν ἀντελήφθη τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ στὸν κόσμο, ἔτσι καὶ στὶς μέρες μας ποικίλοι παράγοντες, μὲ ἀφορμὴ μάλιστα τὴν ἐνσκήψασα πανδημία, τείνουν νὰ συγκαλύψουν τὸ σωτήριο γεγονὸς καὶ νὰ τὸ ὑποτιμήσουν στὸν ὁρίζοντα τῆς ζωῆς μας. Ἡ ἀνάγκη ὅμως τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας θὰ μποροῦσε νὰ διαλύσει ὅλα τὰ νέφη τῶν θλίψεων, τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν δοκιμασιῶν, ὅλη τὴν ὁμίχλη τῆς ἀδιαφορίας, τοῦ ἐφησυχασμοῦ καὶ τῶν κοσμικῶν περισπασμῶν…
»Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου ἀνοίγει νέους δρόμους στὴ ζωή μας, «διαλύει τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ», μᾶς κάνει «μετόχους τῆς τρυφῆς τοῦ Παραδείσου» (Γερμανοῦ, α ́ στιχηρὸν ἰδιόμελον Ἑσπερινοῦ), φωτίζει τὴν προοπτική μας, δίδει διαφορετική ἑρμηνεία τοῦ κόσμου. Δὲν ζοῦμε πλέον μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἁπλᾶ γνωρίζοντας τὸ θέλημά Του, οὔτε μόνο κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα Του, οὔτε πάλι ἀναζητῶντας τὴν παρουσία Του, ἀλλὰ ζοῦμε ὡς Ἐκκλησία μὲ τὴν ἐμπειρία τῆς κοινωνίας Του, «δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη παιδίον νέον ὁ πρὸ αἰώνων Θεός», ὁ Ὁποῖος καὶ «γεννᾶται τὴν πρὶν πεσοῦσαν ἀναστήσων εἰκόνα». Ὁ Κύριος ἦλθε γιὰ νὰ ἀποκαταστήσῃ τὴν ἀμαυρωθεῖσα η εἰκόνα μας, γιὰ νὰ ἀναμορφώσῃ τὴν τραυματισμένη φύση μας, ἦλθε «ἰὸν καθάραι τῆς δρακοντείας κάρας, ἄγων ἅπαντας πρὸς σέλας ζωηφόρον» (δ ́ Ὠδὴ ἰαμβικοῦ κανόνος), ἦλθε γιὰ νὰ μᾶς καθαρίσῃ ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας και νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὸ φῶς τῆς ζωῆς.
»Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς ἄκρας ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἀνάλογη μὲ αὐτὴν κατὰ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου, καὶ ὀνομάζεται ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας «παλιγγενεσία», ποὺ σημαίνει νέα γένεση, νέα, δηλαδὴ, δημιουργία, ἐπανάληψη καὶ ἀναθεώρηση τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, «ἀνάπλασιν τοῦ Ἀδάμ», πρόσκληση σὲ ἀναδημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, καθὼς ὁ «Ἀδὰμ ἀνανεοῦται», ὅπως διατυπώνει θεολογικὰ ὁ ἱερός ὑμνογράφος (Σωφρονίου Ἱεροσολύμων, ἰδιόμελον, Α ́ Ὥρας).
»Φωτισμένοι πλέον ἀπὸ τὸ φῶς τῆς Ἀνατολῆς τῶν Ἀνατολῶν, ποὺ διαλύει κάθε σκοτάδι καὶ ἐξαφανίζει κάθε σκιὰ στὴ ζωή μας, πανηγυρίζουμε τὴ νέα προοπτική μας καί μὲ τοὺς ἀγγέλους «θεοπρεπῶς δοξολογοῦμε» (Γερμανοῦ, Ἰδιόμελον Ὄρθρου) ἀναφωνοῦντες «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ» καὶ μὲ ὅλη τὴν κτίση «εὐφραινόμεθα καὶ πνευματικῶς πανηγυρίζομεν» (Ἰωάννου, α ́ Ἰδιόμελον τῆς Λιτῆς)».
Στα πλαίσια της Θείας Λειτουργίας, την οποία παρακολούθησε ο Δήμαρχος Διδυμοτείχου κ. Ρωμύλος Χατζηγιάννογλου, ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε σε Αναγνώστη τον εκ Διδυμοτείχου ευλαβέστατο κ. Αθανάσιο Καραγκιόζη, ο οποίος υπηρετεί μόνιμα στον Ελληνικό Στρατό.
Ευχάριστη έκπληξη για τον Σεβασμιώτατο και το εκκλησίασμα ήταν η Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση των Κατηχητικών Νεανικών Συνάξεων της πόλεως του Διδυμοτείχου, που ακολούθησε μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας. Ο Σεβασμιώτατος συνεχάρη τους Κατηχητές, τα στελέχη και τα παιδιά στα οποία μοίρασε αναμνηστικά δώρα και παιγνίδια.
