Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀγαπητοί, ἑορτάζει σήμερα τό Γενέθλιο τῆς Παναγίας μας και ταυτόχρονα μᾶς προετοιμάζει νά ὑποδεχθοῦμε τή μεγάλη γιορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἡ ὁποία πλησιάζει. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή θά ἐπιθυμοῦσα νά ἀναστοχασθοῦμε πάνω στό μεγάλο μυστήριο τῆς Παρθένου καί ταυτόχρονα πάνω στό ἐξίσου μεγάλο μυστήριο τοῦ Σταυροῦ. Τά δύο αὐτά μυστήρια τῆς Παρθένου καί τοῦ Σταυροῦ μέ μία πρώτη θεώρηση φαίνονται διαφορετικά, ἀλλά στήν πραγματικότητα συναντῶνται σέ πολλά σημεῖα καί συνθέτουν τήν σωτηρία μας.

Τό πρῶτο σημεῖο στό ὁποῖο ὁ Τίμιος Σταυρός συναντᾶ τήν Πανάχραντο Κόρη τῶν προπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης εἶναι ἡ μωρία. Ὁ μεγάλος ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος κάνει λόγο γιά τή μωρία τοῦ Σταυροῦ, πού γιά ἄλλους εἶναι ἀνοησία καί γιά ἄλλους σκάνδαλο. Εἶναι δύσκολο ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος νά παραδεχθεῖ ὅτι ὁ Θεός ἔρχεται στή γῆ καί ἀνεβαίνει στό ἰκρίωμα τοῦ Σταυροῦ ἀπό ἀπόλυτη ἀγάπη. Αὐτή ἡ θυσία σκανδαλίζει καί προσβάλλει τήν ἀνθρώπινη λογική. Ποιός θυσιάζεται χωρίς νά φταίει καί ποιός θυσιάζεται γι’ αὐτούς πού τοῦ φταῖνε; Κατά τόν ἴδιο τρόπο εἶναι μωρία καί ἡ ἀπόφαση μιᾶς παρθένου νά γίνει μητέρα χωρίς τή συνδρομή τοῦ ἀνδρός καί χωρίς νά θιγεῖ ἡ ἀγνότητά της. Ἡ μωρία τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Παρθένου μᾶς διδάσκουν πώς ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ἀταξία τῆς ἀνθρώπινης πραγματικότητας φέρνει τήν ἀληθινή τάξη τῶν πραγμάτων καί τακτοποιεῖ ὅλες τίς ἐκκρεμότητες.

Τό δεύτερο σημεῖο στό ὁποῖο συναντῶνται ἡ Κυρία Θεοτόκος μέ τόν Τίμιο Σταυρό εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀπέραντη ἀγάπη τῆς Παναγίας τήν καθιστᾶ Μητέρα τοῦ Σωτῆρος καί Μητέρα τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλά καί ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι τό παγκόσμιο καί πανανθρώπινο σύμβολο τῆς ἀγάπης. Οἱ δύο διαστάσεις τοῦ Σταυροῦ, ἡ κάθετη καί ἡ ὁριζόντια, αὐτή τήν ἀγάπη ἐκφράζουν. Ἡ μέν κάθετη διάσταση τήν ἀγάπη μεταξύ ἀνθρώπου καί Θεοῦ, Θεοῦ καί ἀνθρώπου καί ἡ ὁριζόντια διάσταση τήν ἀγάπη μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἀγάπη, λοιπόν, εἶναι αὐτή πού κάνει τούς πιστούς ὅλων τῶν ἐποχῶν νά προσεγγίζουν καί νά ἀπολαμβάνουν τόσο τό μυστήριο τῆς Παρθένου ὅσο καί τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ.

Τό τρίτο σημεῖο στό ὁποῖο συναντᾶται ἡ ταπεινή Μαρία μέ τόν Τίμιο Σταυρό εἶναι ὁ Γολγοθᾶς. Ἡ Παναγία συνοδεύει τόν Μονογενῆ Υἱό της στό Γολγοθᾶ καί βιώνει τόν πόνο τῆς μάνας πού ἄδικα καί σκληρά χάνει τό παιδί της. Ὁ Σταυρός πήγνυται στά χώματα τοῦ Γολγοθᾶ ἐπί τοῦ ὁποίου ὑψώνεται Ἐκεῖνος, πού πρόκειται νά ἄρει τήν ἁμαρτία ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ Παναγία καί ὁ Σταυρός συναντῶνται σ’ αὐτόν τόν τόπο τοῦ πόνου καί τῆς ἀδικίας. Ἐκεῖ, ὅπου ὁ παραλογισμός τοῦ κακοῦ κορυφώνεται, στέκονται ἡ Θεοτόκος καί ὁ Σταυρός ὡς ἀντιστάθμισμα καί ἀντίδωρο τῆς ἁμαρτίας. Εἶναι πλέον αὐτονόητο πώς μετά τό Γολγοθᾶ κάθε πονεμένος φωνάζει τό ὄνομα τῆς Παναγίας, γιά νά παρηγορηθεῖ, καί χαράζει τό σχῆμα τοῦ Σταυροῦ πάνω του, γιά νά βοηθηθεῖ. Ὁ πόνος, πού βιώθηκε ἀπό τή Θεοτόκο καί κορυφώθηκε ἀπόλυτα πάνω στό Σταυρό ἀπό τον Κύριο, γίνεται δρόμος κάθαρσης και φωτισμοῦ γιά τόν πιστό, πού τόν βιώνει εὐχαριστιακά καί θυσιαστικά. Τίς δύσκολες στιγμές τοῦ πειρασμοῦ, τῆς δοκιμασίας καί τῆς θλίψεως, τότε πού μοναδική συντροφιά εἶναι ἡ μοναξιά, τότε πού ἡ ἀπελπισία φαίνεται ὡς ἡ πιό ταιριαστή κατάσταση ἀπ’ ὅλες, τότε πού ἡ πίστη δοκιμάζεται στή φωτιά τῆς λογικῆς, τότε ἔρχεται τό πρόσωπο τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ν’ ἀλλάξουν τά δεδομένα. Ὅταν ὁ πονεμένος βάλει τήν Παναγία ὡς πρέσβειρα καί τό Σταυρό ὡς ἀσπίδα, μπορεῖ νά σηκώσει τή δοκιμασία του καί νά ὠφεληθεῖ, νά οἰκοδομηθεῖ, νά γίνει πιό δυνατός και πιό ἀνθεκτικός.

Ἡ Κυρία Θεοτόκος καί ὁ Τίμιος Σταυρός, ἀγαπητοί, εἶναι τά μεγάλα δῶρα τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Ὁ Κύριος φιλοξενήθηκε στή μήτρα τῆς Παρθένου καί ἀνέβηκε στον Τίμιο Σταυρό, γιά νά μᾶς δείξει ὅτι εἶναι δίπλα μας, ὅτι εἶναι μαζί μας, ὅτι ἔρχεται γιά νά ἐνοικήσει μέσα μας, ἄν Τόν ζητήσουμε. Εἶναι ἐδῶ γιά μᾶς. Νά πάρει τόν πόνο μας, νά διαγράψει τήν ἁμαρτία μας, νά φωτίσει τή σκέψη μας, νά θεώσει τήν ὕπαρξή μας. Μή χάσουμε τίς ἀμέτρητες εὐκαιρίες πού μᾶς παρέχει. Ἄς ἔχουμε τήν Κυρία Θεοτόκο καί τόν Τίμιο Σταυρό ἀρωγούς καί ὁδηγούς στήν πορεία μας. Μέ τίς δικές τους πρεσβεῖες καί μέ τή δική τους δύναμη ἄς ἀνανεώνουμε τή σχέση μας μέ τόν Κύριο καί μακάρι ν’ ἀξιωθοῦμε καί τήν ἀδιάσπαστη ἕνωσή μας μαζί Του γιά τώρα καί γιά πάντοτε. Ἀμήν.