Στον Ιερό Ενοριακό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών της κωμοπόλεως των Ριζίων ιερούργησε την Κυριακή του Ασώτου, 16 του μηνός Φεβρουαρίου ε.έ., ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, κηρύσσοντας την έναρξη των επετειακών εκδηλώσεων, που προγραμματίζει το οικείο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο για το τρέχον έτος 2025, επι τη συμπληρώσει 200 ετών απο της ιστορήσεως της θαυματουργού εικόνος του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ (Αη Στρατίου), η οποία φυλάσσεται στον Ιερό Ναό ως τιμαλφές κειμήλιο. Η εικόνα αυτή είναι αφιέρωμα της συντεχνίας των κασάπηδων (κρεοπωλών) στην Εκκλησία των Ταξιαρχών της Αδριανούπολης, αγιογραφήθηκε το 1825 απο τον περίφημο αγιογράφο της εποχής εκείνης Νικόλαο τον Αδριανουπολίτη και μεταφέρθηκε απο τους πρόσφυγες Αδριανουπολίτες και Καραγατσιανούς, που εγκαταστάθηκαν στα Ρίζια, στην νότια όχθη του ποταμού Άρδα, μετά την εκκένωση της γενέτειράς τους απο τον ελληνικό πληθυσμό της, τη διετία 1922-1923.
Ο Σεβασμιώτατος με αφορμή την αναγνωσθείσα ευαγγελική περικοπή, μεταξύ άλλων, σημείωσε· «Εἴμεθα ὅλοι τέκνα ἑνός στοργικοῦ καί Εὔσπλαχνου Πατέρα, ὁ Ὁποῖος ξέρει νά προσφέρει στόν σπάταλο, νά ξοδεύεται γιά τόν ἄστατο, νά ἀπολογεῖται στόν θρασύ, νά παραμένει ἤρεμος μπροστά στόν ἐγωιστή καί ἀχάριστο. Ἔχουμε Πατέρα πού χαίρεται μέ τή μετάνοια καί τήν ἐπιστροφή τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Αὐτή τή χαρά τήν κάνει πανηγύρι καί γιορτή. Ἡ χαρά καί τό πανηγύρι τοῦ Πατέρα μας γιά ὅποιον μετανοεῖ εἶναι ἀνταμοιβή γιά τή μετάνοιά του. Γιά ὅποιον παραμένει ἀμετανόητος καί σκληρόκαρδος εἶναι πόνος καί τιμωρία γιά τήν ἔλλειψη τῆς ἀγάπης. Σ’ ὁλόκληρη τή σημερινή παραβολή τό μόνο σταθερό καί σίγουρο δεδομένο εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Εὔσπλαχνου Πατέρα. Τό μεγάλο ἑπομένως θέμα εἶναι πῶς θά εἰσπράξει ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς καί πώς θά βιώσει αὐτό τό ἀτίμητο δῶρο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία ἔχει δύο πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά. Τό πρῶτο εἶναι ἡ ἐλευθερία καί τό δεύτερο εἶναι ἡ προσφορά…
»Κατά τή σημερινή Κυριακή τοῦ Ἀσώτου, αὐτό πού πρέπει νά μᾶς συγκινήσει καί νά μᾶς οἰκοδομήσει εἶναι ἡ ἀστείρευτη Πατρική θεϊκή ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη τοῦ Οὐράνιου Πατέρα μας, πού μᾶς προσφέρεται καί θά μᾶς χαρίζεται πάντοτε χωρίς ὅρια, χωρίς διαλείμματα καί χωρίς τέλος. Ἐκφράζεται μέσ’ ἀπό τήν ἐλευθερία καί μέσ’ ἀπό τά δῶρα πού συνεχῶς μᾶς προσφέρει. Τό μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλα τά δῶρα Του εἶναι ἡ μετάνοια, ἡ δυνατότητα δηλαδή νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του καί ν’ ἀπολαμβάνουμε μαζί μ’ Ἐκεῖνον τή χαρά πού κάνει καί τό πανηγύρι πού στήνει γιά τήν ἐπιστροφή μας. Αὐτό τό δῶρο τῆς μετάνοιας ἄς τό ἐπιθυμοῦμε καί γιά τούς ἀδελφούς μας. Ἄς συμμετέχουμε στήν κοινή χαρά γιά τήν ἐπιστροφή τους στό σπίτι τοῦ δικοῦ μας καί κοινοῦ Πατέρα. Ἄς μήν τούς κατακρίνουμε καί ἄς μήν τούς περιφρονοῦμε, γιά νά μήν ἀκυρωθεῖ ἡ μετάνοιά μας καί γίνει ἡ Πατρική ἀγάπη τιμωρία μας. Ἄς ἀγαπήσουμε τό Θεό μέ ἐλευθερία καί εὐγνωμοσύνη, ἐπειδή Ἐκεῖνος πρῶτος μᾶς ἀγάπησε παράφορα, γιά νά εἴμεθα ἀληθινά παιδιά Του καί ἄξιοι κληρονόμοι τῆς Βασιλείας Του.»
Στη Θεία Λειτουργία εκκλησιάσθηκαν ο Διοικητής της XVI Μεραρχίας Διδυμοτείχου, υποστράτηγος Γεώργιος Βάσιος, ο Διοικητής της 3ης Ταξιαρχίας Αθανάσιος Φωτεινόγλου, ο Πρόεδρος της τοπικής Κοινότητος Βλαδίμηρος Κιολές και πλήθος πιστών. Ο Σεβασμιώτατος με την ευκαιρία αυτή επήνεσε τον δραστήριο εφημέριο της ενορίας Πρωτοπρ. Αναστάσιο Παρασχίδη και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο για την θαυμάσια πρωτοβουλία τους να αναδείξουν την εικόνα του Ταξιάρχη, του πολύτιμου αυτού κειμηλίου του Ναού τους, και συγχρόνως την ιστορία του χωριού τους.