Τον τόπο καταγωγής του, το Θούριο Ορεστιάδος, επέλεξε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ναζιανζού κ. Αθηναγόρας, Ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου και Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Αμερικής, για να εορτάσει τα ονομαστήριά του, επί τη μνήμη του Ομολογητού και Φιλοσόφου Αγίου Αθηναγόρα. Ο Θεοφιλέστατος, την Δευτέρα 24 του μηνός Ιουλίου ε.έ., λειτούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αναλήψεως Κυρίου Θουρίου, πλαισιούμενος από κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου, και εγένετο δεκτός με συγκίνηση και ενθουσιασμό τόσο από τον επιχώριο Μητροπολίτη κ. Δαμασκηνό, ο οποίος εκκλησιάσθηκε από του ιερού Βήματος, όσο και από τους συγχωριανούς, τους συγγενείς και τους φίλους του.
Ο οικείος Μητροπολίτης προσφωνώντας τον εορτάζοντα Ιεράρχη εξήρε την παιδεία, το ήθος και τα χαρίσματά του και ευχήθηκε να υπηρετεί την Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία με πιστότητα και φρόνημα θυσιαστικό, να διακονεί την ομογένεια της Αμερικής με ζήλο και αυταπάρνηση και σε όλη του τη ζωή να εμπνέεται από το μεγάλο Πατριάρχη Αθηναγόρα, του οποίου το όνομα φέρει, και ο οποίος σε δύσκολα χρόνια προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην ομογένεια και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας το πολυπληθές εκκλησίασμα με εκδηλώσεις τιμής, σεβασμού και αγάπης συνόδευσε τον Θεοφιλέστατο και την μητέρα του Φωτεινή Ζηλιασκοπούλου στο εντευκτήριο του Πολιτιστικού Συλλόγου Θουρίου για την δεξίωση που ακολούθησε.
——————–
Ο φιλόσοφος και ομολογητής χριστιανός Άγιος Αθηναγόρας, καταγόμενος πιθανότατα από την Αθήνα, σπούδασε τον μέσο πλατωνισμό και την στωική φιλοσοφία. Ήκμασε στα χρόνια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Μάρκου Αυρήλιου (161 – 180) και Κομμόδου (180 – 192). Βασικά στοιχεία για την μόρφωση και τις θεολογικές του θέσεις αντλούμε από τα δύο έργα του «Πρεσβεία περί χριστιανών» και «Περί Αναστάσεως νεκρών».
Ο Αθηναγόρας ξεχωρίζει από τους σύγχρονους του απολογητές για τη φιλολογική αρτιότητα και το προσεγμένο ύφος, ενώ στον χώρο της θεολογίας προβάλλει την ορθόδοξη τριαδολογική διδασκαλία, τη θεοπνευστία των Αγίων Γραφών και την αυστηρή ασκητική στάση στον ηθικό βίο των χριστιανών, γι’ αυτό και το συγγραφικό του έργο κατέχει αξιόλογη θέση στην εκκλησιαστική γραμματεία των πρώτων αιώνων.
