Σεμνύνεται η πόλις του Διδυμοτείχου διότι ο «ἐν βασιλεῦσι» γόνος της, Ιωάννης Βατάτζης, έχοντας την φιλάνθρωπη και ελεήμονα πολιτεία του ως τεκμήριο της βαθειάς πίστεως του στο Θεό, αξιώθηκε της ιδιαίτερης ευλογίας να παρεδρεύει μετά των αγίων στο Θρόνο του Θεού και να μεσιτεύει θαυματουργικά υπέρ του ευσεβούς λαού, τιμώμενος υπό της Εκκλησίας την 4η του μηνός Νοεμβρίου.
Με ιδιαίτερη ευλάβεια συνήχθη και φέτος ο πιστός λαός του Διδυμοτείχου και της περιχώρου στον φερώνυμο Ιερό Ναό, που παρότι προς το παρόν είναι μικρός και απέριττος, κοσμεί μία από τις νεώτερες συνοικίες της πόλεως του Διδυμοτείχου και συγκεντρώνει πλήθος προσκυνητών.
Των ιερών ακολουθιών, του Εσπερινού και της Θείας Λειτουργίας, προέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, με επίσημο προσκεκλημένο στις εορταστικές εκδηλώσεις «ΒΑΤΑΤΖΕΙΑ», τον Καθηγούμενο της εν Άθω Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Χιλανδαρίου Αρχιμ. Μεθόδιο.
Το εσπέρας της κυριωνύμου ημέρας, κατά τα ειωθότα, πραγματοποιήθηκε το καθιερωμένο Επιστημονικό Συμπόσιο, με τίτλο «Ο Άγιος Ιωάννης Βατάτζης και η εν Αγίω Όρει Ιερά Μονή Χιλανδαρίου» στο οποίο μίλησαν ο Αρχιμ. Μεθόδιος, Ηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Χιλανδαρίου, με θέμα: «Ο Αρχιεπίσκοπος Σερβίας Σάββας και η ιδιαίτερη σχέση του με την αυτοκρατορία της Νίκαιας και τον Ιωάννη Βατάτζη», ο κ. Κωνσταντίνος Χολέβας, πολιτικός επιστήμων και συγγραφεύς, με θέμα: «Σχέσεις Ελλήνων και Σέρβων από τον Άγιο Ιωάννη Βατάτζη μέχρι την Επανάσταση του 1821″ και ο κ. Ιωάννης Σαρσάκης, ιστορικός ερευνητής, με θέμα: «Άγιος Ιωάννης Βατάτζης και Ιωάννης Καποδίστριας - Βίοι παράλληλοι».
Ο τιμώμενος Άγιος Ιωάννης Βατάτζης γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1193. Ενυμφεύθη την θυγατέρα του αυτοκράτορα της Νικαίας Θεοδώρου Α΄ Λάσκαρη, τον οποίο και διεδέχθη στο θρόνο της Νικαίας το 1222 και βασίλευσε μέχρι το θάνατό του το 1254. Τον διαδέχθηκε ο γιός του Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης. Διακρίθηκε ως διοικητής αναβαθμίζοντας την αυτοκρατορία της Νικαίας οικονομικά και στρατιωτικά επεκτείνοντας την εδαφική της κυριαρχία στην Μακεδονία, τη Θράκη και τη Μικρά Ασία. Στήριξε την Ορθόδοξη Εκκλησία και συνετέλεσε στην άνθιση της ελληνικής παιδείας. Θεωρείται ο «Πατέρας των Ελλήνων». Έζησε ασκητικά με ελεημοσύνες και φιλανθρωπίες, υπερασπιζόμενος πάντοτε τα συμφέροντα του λαού του.
