Με ιδιαίτερη ευλάβεια ο πιστός λαός μας αθρόα προσήλθε στις εκκλησίες με την ευκαιρία της Θεομητορικής εορτής της Κοιμήσεως και με κατάνυξη παρακολούθησε τις ακολουθίες του Δεκαπενταυγούστου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δ α μ α σ κ η ν ό ς την παραμονή της εορτής χοροστάτησε στην ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ενοριακό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Κλεισσούς – Ορεστιάδος, όπου ευπρεπίσθηκε Επιτάφιος και εψάλησαν τα εγκώμια στην Παναγία. Στη συνέχεια στο προαύλιο του Ναού ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε τους άρτους.
Την κυριώνυμη ημέρα της εορτής ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε στον επίσης πανηγυρίζοντα Ιερό Ενοριακό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Διδυμοτείχου. Τη Θεία Λειτουργία, στο Διδυμότειχο, παρακολούθησαν ο Βουλευτής Έβρου Αναστ. Δημοσχάκης, ο Δήμαρχος Διδυμοτείχου Παρ. Πατσουρίδης, ο Διοικητής της XVI Μεραρχίας Στρατηγός Χαρ. Λαλούσης, ο Αστυνομικός Διευθυντής Ορεστιάδος Πασχ. Συριτούδης και πολυπληθές εκκλησίασμα.
Ο Σεβασμιώτατος επ’ ευκαιρία της θεομητορικής εορτής σε επίκαιρη Εγκύκλιό του μεταξύ άλλων σημείωσε· «Το πρόσωπο της Θεοτόκου αποτελεί κομβικό σημείο πραγματοποίησης του λυτρωτικού έργου του Θεού για χάρη του ανθρώπου. Ο τρόπος συμμετοχής Της στο έργο αυτό αποκαθιστά κατ΄ αρχήν την αξία του ανθρώπου μετά την πτώση. Η Παναγία εκπροσωπεί μιαν ανθρωπότητα, με την οποία ο Θεός επιθυμεί να ανοίξει διάλογο, σεβόμενος απόλυτα το δώρο της ελευθερίας, που της χάρισε από την πρώτη κιόλας στιγμή της δημιουργίας της. Και ποιος είναι αυτός ο εκπρόσωπος; Μια άσημη κόρη από την Παλαιστίνη, άγνωστη, αδιάφορη για τους ισχυρούς και τους επωνύμους. Ακόμη και πριν από την ενανθρώπισή Του, ο Θεός επιλέγει με συνέπεια να κινείται στις αθέατες πλευρές τη ανθρώπινης δημοσιότητας, κάνοντας όργανα της χάριτός Του τους μωρούς και άσοφους του κόσμου τούτου. Διότι εκεί βρίσκει πάντα τη μια και μοναδική προϋπόθεση, προκειμένου να αποκαλυφθεί και να λυτρώσει: Την ταπεινοφροσύνη. Μια ταπεινοφροσύνη, η οποία στο πρόσωπο της Θεοτόκου, συνδυάζεται με την αξιοπρέπεια του διαλόγου με τον απεσταλμένο άγγελο, αλλά και με την αρχοντική αποδοχή του θελήματος του Θεού. Κι αυτή, όχι ως μια τυφλή υποταγή, αλλά ως ελεύθερη προσφορά του νου, της καρδιάς, ολόκληρου του είναι Της… Πίσω, όμως, από τα βαθύτερα θεολογικά μηνύματα, ξέρουμε όλοι πως μια σχέση πολύτιμη πραγματοποιείται ανάμεσα στην Παναγία και σε κάθε άνθρωπο, που προστρέχει στην προστασία Της. Να είναι στο πρόσωπό Της η απεικόνιση της μητρικής παρουσίας, που όλοι κάποτε δεχτήκαμε από τη φυσική μας μάνα; να είναι η διαίσθηση, πως θα αποτελεί για πάντα οδό, που οδηγεί απευθείας στην αγκαλιά του Θεού; Σημασία έχει, πως στη ζωή της Εκκλησίας, ο θάνατός Της βιώνεται ως κοίμηση και ως μετάσταση, δηλαδή συνάντηση με τον Πλάστη και Υιό Της. Και σ΄ αυτή Της την ανάβαση προς την ανεκλάλητη Θεϊκή αγκαλιά, νιώθουμε -επειδή είναι αλήθεια- να παρασύρει ολόκληρη την ανθρωπότητα και τον καθένα από μας ξεχωριστά».
