Ἐν Διδυμοτείχῳ τῇ 17ῃ Ἀπριλίου 2013
Ἀριθμ. Πρωτ.: 464
Δ Α Μ Α Σ Κ Η Ν Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ ΚΑI ΣΟΥΦΛΙΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟN ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ TOY ΚΥΡΙΟΥ
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,
Ἀπό τόν κῆπο τῆς ἀγωνίας καί τό βαθύ σκοτάδι του· μέσα ἀπό τή στενωπό τοῦ μαρτυρίου· ἔπειτα ἀπό τή θεωρία τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί ἐνῷ σβήνει ὁ ἐναγώνιος θρῆνος τῶν Μυροφόρων, κατά τήν γαλήνια αὐτή νύκτα τῆς μεγάλης προσδοκίας, εἰσερχόμεθα εἰς τόν ὁλάνθιστο κῆπο τοῦ Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας. Ἐδῶ, δίπλα στόν κενό Τάφο, μαζί μέ τήν Μαγδαληνή Μαρία, βυθιζόμεθα στήν ἔκσταση καί τό θάμβος τοῦ Ὄρθρου τῆς «μιᾶς τῶν Σαββάτων» καί ἀφυπνιζόμεθα στήν φωταυγεία τῆς θείας Παρουσίας τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου!
Στά βάθη τῶν καρδιῶν μας καί ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον, σέ ὅλη τήν Κτίση, στά ἐπουράνια, στά ἐπίγεια καί στά καταχθόνια, ἀντηχεῖ τό φαιδρό τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα: «Χριστός Ἀνέστη!» Καί τά σύμπαντα πλημμυρίζουν ἀπό φῶς καί χαρά καί εἰρήνη.
Ἀλλ’ ἡ ὁλόφωτη αὐτή χαρμονή καί ἡ ἀκύμαντη γαλήνη τοῦ Ὄρθρου τῆς Ἀναστάσεως δέν εἶναι μιᾶς μόνο στιγμῆς καί μιᾶς μόνον ἡμέρας ἡ εὐλογημένη ἔξαρση. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι τό διαρκές ὕπατον ἀγαθό τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ θεία πραγματικότης, ἡ ὁποία ἀπό τήν πρώτη ἐκείνη ἡμέρα τῆς «μιᾶς τῶν Σαββάτων» συνοδεύει τή βιοτική πορεία μας, πανταχοῦ καί πάντοτε, «μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Διά τοῦ Σταυρικοῦ θανάτου καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἐλύθη ὁριστικά ἡ τραγωδία τῆς ἁμαρτίας, τοῦ πόνου καί τῆς φθορᾶς, καί «ὁ θάνατος κατεπόθη εἰς νῖκος». Ἐκ τοῦ Ζωοδόχου Τάφου ἐνέθωρε νέα ζωή, ἄφθαρτη καί αἰώνια, ἡ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
Ὅσοι ἔγιναν πολίτες τῆς νέας αὐτῆς ζωῆς, βαπτισθέντες καί πιστεύσαντες εἰς τόν Ἀναστάντα Χριστό καί ἐνδυθέντες Αὐτόν, πορεύονται στόν κόσμο τοῦτο ὅπως οἱ δύο μαθητές τό δειλινό τοῦ πρώτου Πάσχα πρός Ἐμμαους, ἔχοντες συμπορευόμενο αὐτόν τόν Κύριο. Δέν εἴμεθα πλέον μόνοι. Δίπλα μας στέκει ὁ Ἀναστημένος Χριστός: «’Ιδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμί, πάσας τάς ἡμέρας». Ἐκεῖνος μᾶς συντροφεύει, μᾶς φανερώνεται, συμπορεύεται, συμπάσχει καί συναγωνίζεται μέ ἕνα ἕκαστον ἐξ ἡμῶν σέ κάθε περίσταση τῆς ζωῆς μας. «Αὐτός γάρ εἴρηκεν· οὐ μή σέ ἀνῶ οὐδ’ οὐ μή σέ ἐγκαταλίπω· ὥστε θαρροῦντας ἡμᾶς λέγειν· Κύριος ἐμοί βοηθός, καί οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος» (Ἑβρ. ιγ΄, 5-6)
Τήν χαρμόσυνη αὐτή ἐπαγγελία καί βεβαιότητα τῆς νέας, ἀσφαλοῦς, χαριτωμένης, νικηφόρου καί ἀφθάρτου ἐν Χριστῷ ζωῆς ἐπαναλαμβάνει σ’ ὅλους μας σήμερα ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα.
- Διαλύσατε, λοιπόν, τά νέφη τῶν πυκνῶν φροντίδων· ἰδού «καί αὖθις ἐκ τάφου ὡραῖος, δικαιοσύνης ἡμῖν ἔλαμψεν ἥλιος».
- Μικροί καί ταπεινοί καί ἀδύνατοι καί ἀδικούμενοι ἰσχύσατε· «ὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύναμος».
- Πονεμένοι, ἀσθενεῖς καί ἀγωνιστές τῆς Πίστεως, τῆς Ἀληθείας καί τῆς Ἀρετῆς ἀναθαρρήσατε· «Χριστός γάρ ἐγήγερται εὐφροσύνη αἰώνιος».
- Οἱ κεκοιμημένοι σκιρτήσατε, διότι «ἠγέρθη ὁ Κύριος θανατώσας τόν θάνατον».
- Πάντες μέ ἀγαλλόμενα βήματα ἄς εἰσέλθωμεν στήν ἀμίαντη χαρά τῆς Ἀναστάσεως καί ὡς ἀδελφοί ἄς συνεορτάσωμεν «Πάσχα Θεοῦ τό Σωτήριον».
- Καθαρότης, ἀγάπη καί εἰρήνη ἄς βασιλεύσουν μεταξύ μας.
Ἄς ἀνοίξουμε τίς καρδιές μας στό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, γιά νά διαλυθοῦν τά σκότη τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἀδικίας, τοῦ μίσους. Ἄς ἀγαπήσουμε ἀκόμη καί αὐτούς πού μᾶς μισοῦν. Ἄς συγχωρήσουμε πάντας τῇ Ἀναστάσει. Ἐκ δέ τῶν ἀγαθῶν, τά ὁποῖα μᾶς ἔδωσεν ὁ Πανάγαθος Θεός, ἄς μοιρασθοῦμε μέ τούς πτωχούς ἀδελφούς μας, αὐτή τήν κρίσιμη γιά τό Ἔθνος καί ὅλους μας ὥρα.
Στόν ἀναστάσιμο χαιρετισμό «Χριστός Ἀνέστη» συμπυκνώνεται καί ἡ πρόσκληση στόν καθένα μας γιά μιά βιωματική ἔξοδο: Ἀπό τήν ψυχική ραθυμία στήν πνευματική ἐγρήγορση. Ἀπό τήν ὑποκρισία καί τήν ἀνομία, στήν ἀλήθεια καί τή δικαιοσύνη. Ἀπό τήν ἀπομόνωση τοῦ ἀτομισμοῦ μας στήν ἐνεργό ἀλληλεγγύη. Ἀπό τήν ἀποκαρδίωση καί τό φόβο, στήν ἐλπίδα καί τήν εἰρηνική χαρά. Ἀπό τήν ὀλιγοπιστία, στή συνειδητή πίστη. Ἀπό αὐτό πού εἴμαστε σέ αὐτό πού ὁ Ἀναστάς Κύριος θέλει νά γίνουμε: ἄνθρωποι πού θά χαιρόμεθα τήν ἀγάπη Του καί θά τήν ἀκτινοβολοῦμε. Καλό Πάσχα!
Μέ βαθιά ἀγάπη ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι
† Ο ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΣΟΥΦΛΙΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ