Ἐν Διδυμοτείχῳ τῇ 20ῇ Νοεμβρίου 2013
Ἀριθμ. Πρωτ.: 1239
Δ Α Μ Α Σ Κ Η Ν Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΣΟΥΦΛΙΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟN ΠΛΗΡΩΜΑ
ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ «ΣΧΟΛΩΝ ΓΟΝΕΩΝ»
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,
Μέσα στήν πολυμορφία τῆς κρίσεως, ἡ κοινωνία μας δοκιμάζεται ἀπό τήν φτώχεια, τήν κοινωνική ἀδικία, τίς ἐθνικές προκλήσεις, τήν ἀπειλή ἐθνικοῦ διχασμοῦ καί τίς ἐκδηλώσεις μισαλλοδοξίας. Κυριαρχεῖ ἡ ἐξυπηρέτηση τοῦ κέρδους καί τοῦ ἰδίου ὀφέλους, πού καθηλώνουν τόν ἄνθρωπο σέ προκρούστεια «οἰκονομικά» σχήματα. Σήμερα περισσότερο ἀπό ποτέ, ὁ ἄνθρωπος λογίζεται ὡς μονάδα πρός ἐκμετάλλευσιν. Ὅπως διεῖδε σοφά ἕνας διαπρεπής σύγχρονος ὀρθόδοξος θεολόγος «ἡ Δύση θέτει τήν ἀνθρωπότητα μπροστά στά ἔσχατα προβλήματα. Ὁ ἄνθρωπος, σήμερα, γίνεται ὅλος ἕνα πρόβλημα». Ὁ τεχνολογικός εὐδαιμονισμός τοῦ πολιτισμοῦ μας ἔχει ἀποκοπεῖ ἀπό τήν πνευματική ὁλοκλήρωση. Οἱ πνευματικές φωνές στόν τόπο μας μοιάζουν νά ἔχουν σιγήσει. Οἱ νέοι μας μεταναστεύουν. Οἱ πολίτες ἔχουν κυριευθεῖ ἀπό ἀπογοήτευση καί τυφλή ὀργή κατά πάντων, ἐνῶ οἱ ἐκπρόσωποι τῶν κομμάτων διαξιφίζονται ὑπεραμυνόμενοι τῶν ἀπόψεων τους μέ κύριο μέλημα τή διατήρηση τῆς ἐξουσίας.
Ἡ οἰκογένεια διαλύεται, ἐνῶ συγχρόνως αὐξάνει ὁ ἀριθμός τῶν αὐτοκτονιῶν. Ἡ ἔλλειψη ἀνθρωπιᾶς καί ἀλληλεγγύης, πού χαρακτηρίζει τή σύγχρονη κοινωνία, ὑποδαυλίζει τήν εὐκολία μέ τήν ὁποία καταλήγει κάποιος στήν ἀπόφαση νά ἀφαιρέσει τή ζωή του. Παράλληλα δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει τό γεγονός ὅτι ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας ἀποτελεῖ διαχρονικά τό πιό ἐγγυημένο καί ἀσφαλέστερο κοινωνικό πλαίσιο γιά τήν ὀρθή διαπαιδαγώγηση καί τήν ἐν Χριστῷ ἀγωγή τῶν νέων μελῶν τῆς κοινωνίας μας. Ἡ οἰκογένεια διαπλάθει τίς παιδικές ψυχές καί προετοιμάζει τούς πολιτικούς, τούς καθηγητές, τούς καλλιτέχνες, τούς κληρικούς, τούς ἡγέτες τοῦ τόπου μας. Ἔχουμε χρέος νά τήν κρατήσουμε ἑνωμένη καί ἰσχυρή. Ἡ χριστιανική οἰκογένεια διαφυλάσσει ἀπό τό μίσος, διδάσκει τήν ἀγάπη, διαμορφώνει ὁλοκληρωμένους ἀνθρώπους, ἀνορθώνει τίς συνειδήσεις, ἀνασταίνει πνευματικά τέκνα, συγκροτεῖ πρόσωπα ἐλεύθερα χωρίς προσωπεῖα.
Ἀποτελεῖ κοινό τόπο ἡ διαπίστωση ὅτι στίς μέρες μας ὁ οἰκογενειακός θεσμός δοκιμάζεται δεινῶς καί πλήττεται ἀπό πολλές ἐκπτώσεις καί στρεβλώσεις. Κάθε ἐκτροπή ἀπό τήν ὑγιῆ πορεία τῆς οἰκογενείας ὁδηγεῖ σέ ποικίλες παρατηρούμενες ἀλλοιώσεις. Βεβαίως, ὁ κίνδυνος νά ἐκπέσει ἡ οἰκογενειακή συμβίωση σέ γυμνή σύμβαση ὑπῆρχε καί σέ παλαιότερες ἐποχές. Σήμερα ὅμως, ὅλοι ἀναφέρονται στά δικαιώματά τους καί λησμονοῦν τίς ὑποχρεώσεις τους. Ἡ ἴδια ἡ ἔννοια τοῦ φύλου ἤδη θεωρεῖται μεταβλητή καί ἐπαμφοτερίζουσα. Ἡ δυνατότητα νά διακρίνει κανείς τήν ἱερότητα τῆς ἑνώσεως τῶν δύο φύλων στόν σύγχρονο κόσμο μοιάζει νά χάνεται βαθμηδόν.
Γιά τήν Ἐκκλησία μας, βεβαίως, ὁ γάμος δέν ἐγκαθιδρύει μόνο μιά κοινή πορεία πρός τήν θέωση· ἀλλά ἐγγυᾶται, μέ τήν ἀπόκτηση τέκνων, καί τήν βιολογική καί πνευματική διαιώνιση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Καθιστᾶ συνεπῶς τόν ἄνθρωπο συνδημιουργό τοῦ Θεοῦ καί τόν ἐπιφορτίζει μέ τή μεγαλύτερη εὐθύνη ἀπ’ ὅλες, πού εἶναι αὐτή ἔναντι τῶν παιδιῶν μας. Κάθε οἰκογένεια διατηρεῖ μία ἱερή, μοναδική καί ἀνεπανάληπτη ἀξία, ἐφ’ ὅσον εἰκονίζει τό μυστήριο πού συνέχει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καί τοῦτο σημαίνει πώς δέν μπορεῖ κανείς νά τήν ὑποβαθμίζει, νά τήν ἐξαντλεῖ ἤ νά τήν ὑποκαθιστᾶ.
Ἡ κοινωνία περιμένει ἀπό μᾶς ἕνα ἰσχυρό μήνυμα ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀναγκαιότητα προάσπισης τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας. Ἐνώπιον αὐτῆς τῆς ἐπιτακτικῆς ἀγωνίας, χρειάζεται νά καταστεῖ σαφές ὅτι ἡ ὑγιής χριστιανική οἰκογένεια μπορεῖ νά ἀποτελέσει τό καλύτερο φάρμακο σέ ὁποιαδήποτε κοινωνική κρίση. Χρειάζεται ὅμως ἐξίσου νά ἐξυψώσουμε καί νά ἐπαναδιατυπώσουμε τήν βαρύτατη, ἀλλά σώζουσα, ζωοποιοῦσα καί λυτρωτική ἀλήθεια, πού προκύπτει ἀπό κάθε σωστά δομημένη οἰκογένεια, ἀπό κάθε «κατ’ οἶκον Ἐκκλησία».
Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους ἡ τοπική μας Ἐκκλησία καθηκόντως ὀφείλει μέ κάθε πρόσφορο μέσο νά στηρίξη τήν οἰκογένεια, καί ἰδιαίτερα τούς συζύγους στήν ἁρμονική συμβίωσή τους καί στή διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν τους. Καθιερώνουμε, λοιπόν, τήν λειτουργία «Σχολῆς Γονέων» μέ εἰδικούς ὁμιλητές καί ἐπιστήμονες, οἱ ὁποῖοι θά κληθοῦν νά ἀναπτύσσουν κάθε φορά ἐπίκαιρα θέματα κοινωνικοῦ, ψυχολογικοῦ, ἰατρικοῦ, φιλοσοφικοῦ καί θεολογικοῦ περιεχομένου. Σέ πρώτη φάση ἡ «Σχολή Γονέων» θά λειτουργήσῃ πιλοτικά, δηλαδή ἅπαξ τοῦ μηνός στήν Ὀρεστιάδα καί περιστασιακά στό Διδυμότειχο καί τό Σουφλί μέ προοπτική περαιτέρω ἀναπτύξεως.
Γιά τό Πρόγραμμα λειτουργίας τῆς «Σχολῆς Γονέων» οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νά πληροφορηθοῦν ἀπό τήν σχετική Ἀνακοίνωση πού εἶναι ἀναρτημένη στόν Πίνακα Ἀνακοινώσεων τῶν Ναῶν μας.
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,
Ὡς Ἐπίσκοπος καί Ποιμένας ἀγωνιῶ καί ἐγώ μαζί μέ Σας γιά τίς οἰκογένειές μας, γιά τά παιδιά μας, γιά τόν τόπο μας, γιά τό μέλλον μας. Μέ τήν βέβαιότητα ὅτι ἡ ταπεινή προσφορά μας ἁγιάζεται καί καρποφορεῖ ἑκατονταπλασίονα μέσα στήν προσευχή, πού εἶναι θεμέλιο τοῦ ἔργου μας καί ἐγγυητής τῆς ἐπιτυχίας του, Σᾶς καλῶ ὅλους νά προσευχηθοῦμε γιά τίς οἰκογένειές μας καί τά παιδιά μας καί νά μείνουμε πιστοί στίς παραδοσιακές ἀξίες τῆς ζωῆς.
Ἡ ἐλπίδα καί ἡ πίστη μας στόν Ἀληθινό Θεό εἶναι τό μόνο ἐφόδιο πού μπορεῖ να ἀναχαιτίσει τήν ἐπερχόμενη λαίλαπα, στήν ὁποία ὁδηγεῖ ἡ «ἐκκοσμίκευσή» μας. Θεμέλιο τῆς κοινωνικῆς μας ζωῆς εἶναι ἡ οἰκογένεια, ἡ «κατ’ οἶκον» Ἐκκλησία μας.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν