Ἐν Διδυμοτείχῳ τῇ 9ῃ Ὀκτωβρίου 2012
Ἀριθμ. Πρωτ.: 1164
Δ Α Μ Α Σ Κ Η Ν Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΣΟΥΦΛΙΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟΝ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,
Ἡ ὑπέρβαση τοῦ ἀνθρωπίνως ἀδυνάτου εἶναι τό βασικό μήνυμα τῆς σημερινῆς ἐθνικῆς καί συγχρόνως θρησκευτικῆς ἑορτῆς. Αὐτήν λοιπόν τήν ὑπέρβαση ἑορτάζει σήμερα ὁ λαός μας καί τήν ὁμολογεῖ παρά τήν περιρρέουσα αὐτόν θλιβερή πραγματικότητα. Ὁ λαός μας στό ἔπος τοῦ ’40, μέ τήν βοήθεια τῆς Παναγίας μας, ὁλοθύμως καί ὁμοφρόνως ἀρνήθηκε νά συμβιβασθῆ. Πολέμησε σκληρά πάνω στά κακοτράχαλα βουνά τῆς Βόρειας Ἠπείρου γιατί εἶχε ἰδανικά καί ἀξίες, τίς ὁποῖες καί ὑπερσπιζόταν.
Ἡ Παναγία μας ἔγινε ἡ «Ὑπέρμαχος Στρατηγός» τοῦ Γένους μας, τό ὁποῖο προστάτεψε, κατά θαυμαστό τρόπο, κάτω ἀπό τό ὠμοφόριό της, ὅπως καί ἄλλοτε, καί ἐνδυνάμωσε τόν Ἕλληνα Στρατιώτη, ὅπως ἄλλοτε Δαυΐδ τόν βασιλέα ἐνάντια στόν Γολιάθ. Ὁ λαός μας ὄρθιος καί περήφανος, ὅπως πρίν αἰῶνες ὁ Λεωνίδας, σύσσωμος εἶπε τό δικό του «ΟΧΙ» ἐνάντια στόν κατακτητή. «ΟΧΙ» ἐνάντια στόν συμβιβασμό. «ΟΧΙ» ἐνάντια στήν ὑποθήκευση τῶν διαχρονικῶν ἀξιῶν του. Τότε ὁ λαός μας παρέμεινε ἀγέρωχος, ἀκλόνητος, ἀνυπότακτος. Τότε εἶχε μαζί του τήν πίστη του σάν ὅπλο καί ἀσπίδα. Σήμερα ὅμως γιατί εἶναι μέ σκυμμένο τό κεφάλι; Μήπως ἔχασε τό στήριγμα του; Μήπως ἔχασε τήν πίστη του στίς πατρογονικές ἀξίες καί στά ἰδανικά του;
Σήμερα, στήν τόσο σκληρή αὐτή ἐποχή, στήν τόσο μεγάλη κρίση πού βιώνει ὁ λαός, ἡ Ἐκκλησία καλεῖται καί πάλι νά ἐξαγάγει αὐτόν «εἰς ἀναψυχήν» νά τοῦ δώσει ἐλπίδα καί δύναμη. Πολλές φορές ἡ Ἐκκλησία ἔσωσε τό Γένος μας. Τώρα καί πάλι, περισσότερο παρά ποτέ, αὐτός ὁ τόπος ἔχει τήν ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας. Τώρα πού ὁ λαός πονάει καί ὑποφέρει, ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά συσπειρώσει τά τέκνα της καί νά τά ἀγκαλιάσει προσφέροντας ὅπως καί τότε ἐλπίδα ζωῆς καί ἀνάστασης.
Πέρα ἀπό τήν ὑλική βοήθεια πού προσφέρει αὐτή τήν στιγμή ἁπλόχερα καί πληθωρικά ἡ Ἐκκλησία στό λαό, προσφέρει τόν ἴδιο τόν Χριστό. Τό μήνυμα της εἶναι σωτήριο, σαφέστατο, παρήγορο καί λυτρωτικό. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, «ἐνηνθρώπησε ἵνα τόν ἄνθρωπον θεόν ἀπεργάσηται». Ταπεινώθηκε γιά νά ὑψωθοῦμε. Γεννήθηκε ἐν χρόνῳ, γιά νά κάνουμε ἐμεῖς τήν ὑπέρβαση τοῦ χρόνου. Πέθανε, γιά νά νικήσει τό θάνατο καί νά μᾶς χαρίση τήν ὑπέρβαση τοῦ ἀδυνάτου.
Τό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας σήμερα δέν εἶναι διαφορετικό ἀπό τό διαχρονικό καί ἠχηρό μήνυμα τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ. «Μετανοεῖτε…» Ἀλλάξτε μυαλό, συμπεριφορά, τρόπο ζωῆς. «Μετανοῶ, ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης, σημαίνει ὅτι νιώθω στήν ψυχή μου τό ψέμα, τήν ἀφροσύνη, τήν ἐνοχή τῶν ἁμαρτιῶν μου. Σημαίνει πώς συναισθάνομαι τήν προσβολή πού ἔκανα στόν Πλάστη μου, στόν Πατέρα καί Εὐεργέτη μου. Σημαίνει πώς ὁλόψυχα ἐπιθυμῶ τήν διόρθωση καί τήν κάθαρσι… Μετάνοια εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς ἁμαρτίας, ὁ πόλεμος ἐναντίον τοῦ κακοῦ πού ἐχθρεύεται τόν Θεό καί τόν ἑαυτό μας… Ὅπως ἡ ἁμαρτία εἶναι ὁ θάνατος τῆς ψυχῆς, ἔτσι ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ἀνάστασις της»
Φθάσαμε ἐδῶ ἐξ αἰτίας τῆς ἀπληστίας καί πλεονεξίας μας. Ἀνεχθήκαμε ὡς λαός τή διαφθορά, γιατί μᾶς συνέφερε καί μᾶς βόλευε. Ζήσαμε ἕνα ψέμα. Ὁ ἐγωκεντρισμός καί ἡ φιλαυτία, μᾶς σακάτεψαν σέ ἐπίπεδο ἀτομικό, οἰκογενειακό καί κοινωνικό. Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας ὅμως εἶναι λόγος καθαρός καί ἄξιος ἐμπιστοσύνης. Εἶναι λόγος Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γιατρεύει, παρηγορεῖ, συγχωρεῖ, δίδει ἐλπίδα.
Ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι εὔκολη. Ἄν ὁ κόσμος μποροῦσε ἀπό μόνος του νά μεταμορφωθῆ καί νά σωθῆ, δέν θά χρειαζόταν ἡ Ἐκκλησία, οὔτε θά προσέτρεχε σ’ αὐτήν γιά νά ἀντλήσει δύναμη, ὑπομονή καί ἐλπίδα, βοήθεια καί ἔμπνευση. Ὅλα αὐτά μόνο ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νά τά ἐξασφαλίσει, μέ τή Ζωοποιό Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τή σωτήρια βιωματική ἐμπειρία τῶν ἁγίων της, ἡ ὁποία περνάει μέσα ἀπό τά Ἅγια Μυστήρια Της.
Ἀγαπητοί μου,
Ἀλλάζοντας τό νοῦ καί τόν τρόπο ζωῆς μας σήμερα, ναί σήμερα, καί ὄχι αὔριο, ἄς ποῦμε τό δικό μας ἠχηρό «ΟΧΙ» ἔχοντας τήν ἐλπίδα μας στόν Χριστό καί στήν Παναγία μας. Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἄς ἀντιμετωπίσουμε τήν κρίση μέ βέβαιη τήν ἐλπίδα γιά τήν αἴσια ἔκβασή της. Ἡ Παναγία δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει, ὅπως ποτέ δέ μᾶς ἐγκατέλειψε. Θά σκεπάση τά ξεστρατημένα, μά συγχρόνως, μετανοιωμένα παιδιά της, καί θά μᾶς δώση τήν δύναμη νά ξεπεράσουμε τήν ταπείνωση, τήν χλεύη καί τόν εὐτελισμό.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΣΟΥΦΛΙΟΥ Δ Α Μ Α Σ Κ Η Ν Ο Σ